Es ist kein Zufall, dass die These von der Überwindung der Dichotomien“von Kultur und Politik,
2
pages
Bosnian
Documents
Le téléchargement nécessite un accès à la bibliothèque YouScribe Tout savoir sur nos offres
2
pages
Bosnian
Documents
Le téléchargement nécessite un accès à la bibliothèque YouScribe Tout savoir sur nos offres
republicart Manifesto Gerald Raunig [07/08_2002] republicart „UËinkovit pojam postmodernog republikanizma moÊi Êe se odrediti samo au milieu, na temelju proæivljenog iskustva globalnog mno πtva (multitude).“ (Michael Hardt/Antonio Negri) Republika nema za cilj reformu neke dræavne forme, iznalaæenje moguÊnosti za spas krizom zahvaÊene nacionalne dræave odnosno za njezinu trasformaciju u jednu ili vi πe superdræava. U æari πtu na πih istraæivanja su konkretna iskustva nereprezentacijskih oblika prakse, konstitutivne aktivnosti prije svega unutar pokreta protiv ekonomske globalizacije. Umjetnost res publica-e ne treba pritom implicirati, da Êemo revolucionarno romantiËarskim pathosom slaviti osnivanje neke nove globalne zajednice. RijeË je o eksperimentalnim oblicima organizacije, koji se razvijaju u malom okruæju i uglavnom u prekarnim i vremenski ograniËenim situacijama, koje isku πavaju nove oblike samoorganizacije i njezinog ulanËavanja s drugim eksperimentima. „Organizacijska funkcija“ umjetnosti (Walter Benjamin) sama sebi stvara nove prostore u susjednim, uzajamno se preklapajuÊim zonama politiËkog aktivizma i teorijske produkcije. republicart „To πto doæivljavamo, je jedna politizacija koja je daleko radikalnija od svake do sada nam poznate, jer tendira tomu da potpuno ukine razliku izme đu javnoga i privatnoga - ne u smislu prodora jedinstvenog javnog prostora u privatno, nego u smislu umnoæavanja radikalno novih i razliËitih ...
Voir
Publié par
Langue
Bosnian
republicart Manifesto Gerald Raunig[07/08_2002]republicart UËinkovitpojampostmodernogrepublikanizmamoÊiÊeseodreditisamoaumilieu,natemeljuproæivljenogiskustva globalnog mnoπtva (multitude). (Michael Hardt/Antonio Negri) Republikanemazaciljreformunekedræavneforme,iznalaæenjemoguÊnostizaspaskrizomzahvaÊenenacionalne dræave odnosno za njezinu trasformaciju u jednu ili viπe superdræava. U æariπtu naπih istraæivanja su konkretna iskustva nereprezentacijskih oblika prakse , konstitutivne aktivnosti prije svega unutar pokreta protivekonomskeglobalizacije.Umjetnostrespublica-enetrebapritomimplicirati,daÊemorevolucionarnoromantiËarskim pathosom slaviti osnivanje neke nov e globalne zajednice. RijeË je o eksperimentalnim oblicima organizacije, koji se razvijaju u malom okru æju i uglavnom u prekarnim i vremenski ograniËenim situacijama, koje iskuπ ulanËavanja s drugim eksperimentima. inogavaju nove oblike samoorganizacije i njez Organizacijska funkcija umjetnosti (Walter Benjam in) sama sebi stvara nove prostore u susjednim, uzajamno se preklapajuÊim zonama politi Ëkog aktivizma i teorijske produkcije. republicart Toπto doæivljavamo, je jedna politizacija koja je dal eko radikalnija od svake do sada nam poznate, jer tendira tomu da potpuno ukine razliku izmeđprivatnoga - ne u smislu prodora jedinstvenogu javnoga i javnog prostora u privatno, nego u smislu umnoæav anja radikalno novih i razliËitih politiËkih prostora.(Ernesto Laclau/Chantal Mouffe) Javnostnije niti apriorna supstancija niti nepromjenjiv i teren. Ono odluËujuÊe nije zahtjev za javnoπÊu, pa niti samo predodæba jedne jedine javnosti (bilo da je rijeË o ekskl uzivnoj varijanti javnosti za privilegirane slojeve, bilo da se radi o sveobuhvatnoj metajavnosti), nego permanentno konstituiranje pluralnih javnosti koje odgovaraju mnogim aspektima mnoπtva (multitude): mnogobrojnost javnosti ne u statiËkom smislu, nego u smislu pokretnih proizvoda artikula cijske i emancipacijske prakse. U takvim prostornovremenskim situacijama ono razliË ito biva dovedeno u odnos s razliËitim i stvara se pretpostavka da razliËite pozicije stupe u uzajamnu razmj enu. Granice takvih prostora su porozne, a oni sami niti su ekskluzivno iskljuËujuÊi , niti inkluzivno ujednaËavajuÊi. Nije dakle rijeË o konsenzualnoj ident itarizaciji javnosti, nego o njezinom k onfliktnom otvaranju. Nije rijeË o homogeniziranju i totalnoj transparentnosti, nego o konf liktu u permanentnosti, o stalno novom pregovaranju između razliËitih pozicija. Publika kao potroπaËko voajeristiËka figura ovdje je nezamisliva, recepciji spaktakla suprotstavlja se proizvodnja singularnih događ naËina subjektiviranja.aja, a javnoj osobi pluraliz acija republicart PublicArtjedoæivjelasvojboomveÊpoËetkomdevedesetihgodinauraznolikimvrstamaigara.Participacijska praksa, Community Arts, New Genre Pub lic Art, komunikacijska gerila, konkretna intervencija, aktivizam, itd., donijeli su sa sobom jedno pomicanje um jetniËkih interesa od pitanja spoznaje na socijalne i politiËke aktivnosti. Umjesto objekata u prvi plan stupili su vremenski ograniËeni projekti, umjesto pojedinaËnih umjetnica i umjetnika Communities, umjesto konzumacije umjetnosti participacija. Od sredine devedesetih umnaæaju se kritiËki glasovi koji kritiziraju te politiËko umjetniËke prakse predbacujuÊi im da djeluju depolitizirajuÊe odnosno da reformistiËki potpomaæu probijanje novih oblika
http://www.republicart.net
1
neoliberalne ekspanzije. Kao argument, između ostaloga se navodi: dvojbena funkcija projekata u procesima Gentrificationa ili u prikrivanju razgradnje struktura so cijalne dræave, zloupotreba u vidu sredstva turistiËke reklame, a u korist unapređ zlika kroz kojeenja imagea grada, instrumentalizacija ra artikuliraju se marginalne teme i grupe, povratak umjetniËkog oca kroz straænja vrata. Kao djelomiËni aspekt i efekt tog
kriticistiËkog vala u umjetniËkom je mainstreamu doπlo do zamjetnog backlasha, povlaËenja u stare prostore, povratka pitanjima spoznaje i recepcijskog iskustva. Danas se međutim mogu zamijetiti znakovi novog obrata. Onoπto je nedostajalo praksama devedesetih, Ëini se da je prisutno u novoj situaciji. RijeË je prije sv ega o postavljanju u jedan veÊi kontekst, o povezivanju sa socijalnim pokretima. U svezi s heterogenim form ama kritike ekonomske globalizacije izgleda da se najavljuje transformacija starih oblika intervencionistiËke umjetnosti i poj ava novih praksi. Jasno se ocrtava nova tendencija: umjetnost ponovo nastoji postati javnom u kontekstu politiËkih pokreta. Uokolo tematskih podruËja odnosno aktivistiËkog ulanËavanja globalizacije, pos tojeÊeg reæima granica i migracije razvijaju se novi oblici prakse koji dovode do toga da revolucionarni stro jevi, strojevi umjetnosti i analitiËki strojevi naizmjeniËno postaju jedni drugima sastavni dije lovi i kotaËi. (Gilles Deleuze/Félix Guattari) Prijevod: Boris Buden
http://www.republicart.net
2
